Polityka oparta na prawdzie

Nie da się uzyskać racjonalnego opisu rzeczywistości, bez zrozumienia i prawidłowego zastosowania metodologii naukowej. Za wzór poprawnego stosowania tej metodologii słusznie uchodzą nauki ścisłe. Teorie w obrębie tych nauk są tworzone w całkowicie abstrakcyjnym języku matematyki. Prawdziwość tych teorii weryfikujemy poprzez naukowe eksperymenty. Jednak bardzo ważne jest to, że taka weryfikacja nie daje absolutnej pewności. Teorie jakie znamy opisują więc świat w najlepszy możliwy do zweryfikowania sposób. To nam musi wystarczyć. Drugim istotnym faktem związanym z tak rozumianą metodologią naukową jest jej ograniczoność. Nie udało się skutecznie zastosować metodologii nauk ścisłych w żadnej innej dziedzinie wiedzy. Dlatego nasza wiedza w znacznym stopniu opiera się na przekonaniach autorytetów (konsensus naukowy, paradygmaty). Ten „autorytet nauki” był wielokrotnie nadużywany, a w zderzeniu z rewolucją informacyjną uległ całkowitej destrukcji. Dziś miejsce autorytetów zajmują medialni eksperci i (o zgrozo) celebryci. W sferze faktograficznej już teraz sztuczna inteligencja staje się skuteczniejsza, niż naukowcy. To będzie narastać. Jeśli przeanalizujemy ten proces przy zastosowaniu [hierarchii wiedzy], to możemy stwierdzić, że informatyka właśnie przechodzi z poziomu informacji na poziom wiedzy. Nad nim jest jednak poziom mądrości, który jest dla maszyny nieosiągalny.

Tylko osiągnięcie mądrości pozwoli na weryfikację budowanej przez sztuczną inteligencję piramidy pod kątem jej prawdziwości i etyczności.

W czasach dominacji religii społeczeństwa akceptowały porządkującą świat regułę: jeśli Bóg jest na pierwszym miejscu, wszystko jest na właściwym miejscu. Wygląda na to, że jeśli nie chcemy żyć w sztucznym świecie zbudowanym przez maszyny, to musimy wrócić do religii. W każdym razie ludzkość nie znalazła żadnej innej recepty.